Πραγματοποιούμε την σημερινή Γενική Συνέλευση επιδιώκοντας με την συμμετοχή στην κουβέντα να συμβάλουμε ώστε να βγουν συμπεράσματα από τους αγώνες που πραγματοποιήθηκαν τους τελευταίους 5 μήνες, από την προηγούμενη Γ.Σ., να συζητήσουμε την πορεία των διαπραγματεύσεων με τους εργοδότες στην μάχη που δίνουμε για να υπογραφεί κλαδική Σ.Σ.Ε. αλλά και τα μέτωπα πάλης που παραμένουν ανοιχτά όπως τα «υπέρ αγνώστων» ένσημα, την ένταξη στα ΒΑΕ ειδικοτήτων του κλάδου, μέτρα για την οικονομική ενίσχυση των εργαζομένων ενάντια στην ακρίβεια κτλ. Να πάρουμε όλα τα μέτρα που απαιτούνται στις 2 επόμενες μέρες, ώστε την Τετάρτη στις 16 Μάρτη να σημάνει ξεσηκωμός. Αποφασιστικά και με μαχητικότητα να νεκρώσει κάθε εργοτάξιο, κάθε γιαπί και να δώσουμε το παρών στην απεργιακή συγκέντρωση στις 11 π.μ. στη Πλ. Κάνιγγος.
Συνάδελφοι, βρισκόμαστε σε μια δύσκολη και σύνθετη περίοδο από όλες τις μπάντες: Η πανδημία που 2 χρόνια μετά το πρώτο κρούσμα που εμφανίστηκε στη χώρα, έφερε στην επιφάνεια την αδυναμία του Δημόσιου Συστήματος Υγείας να ανταποκριθεί στις ανάγκες των εργαζομένων και μάλιστα συνεχίζεται με υψηλό ακόμα αριθμό κρουσμάτων και το λαό να θυσιάζει την υγεία του. Η ακρίβεια που σαρώνει το λαϊκό εισόδημα που έχει συμπιεστεί προς τα κάτω εδώ και χρόνια, τα προβλήματα των εργαζομένων στις κατασκευές που οξύνονται παρά την άνοδο της οικοδομικής δραστηριότητας και όλα αυτά την στιγμή που μαίνεται ο πόλεμος στην Ουκρανία φέρνοντας νέα δεινά για τους εκεί λαούς, τον Ρωσικό και τον Ουκρανικό όπως και για όλους τους λαούς στην Ευρώπη.
Ο πόλεμος που ξεκίνησε στις 24 Φλεβάρη με την απαράδεκτη και καταδικαστέα εισβολή της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας στην Ουκρανία δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η όξυνση και αντιπαράθεση των ιμπεριαλιστικών κρατών και μηχανισμών των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με τη Ρωσία τα τελευταία χρόνια για τον έλεγχο σημαντικών γεωστρατηγικών περιοχών, για τους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων, τον έλεγχο του ενεργειακού πλούτου, για τα μερίδια των αγορών είναι οι αιτίες του πολέμου. Αυτοί ανταγωνίζονται – και με τα όπλα – για τα δικά τους συμφέροντα και τα κέρδη των μονοπωλιακών ομίλων με μόνα θύματα τους λαούς.
Η εμπλοκή της χώρας μας, μέσω της ευρωατλαντικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ, βάζει τον λαό σε ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους. Με αποφάσεις όλων των κυβερνήσεων διαχρονικά η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο αμερικανονατοϊκό στρατόπεδο με βάσεις που απλώνονται απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, με αεροπλάνα και φρεγάτες να αλωνίζουν παντού ενώ στέλνουν και στρατιωτικό εξοπλισμό και προσωπικό σε αποστολές στο εξωτερικό δαπανώντας δισεκατομμύρια ευρώ από την φοροληστεία του λαού για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ κι όχι για την άμυνα της χώρας.
Η νέα ελληνοαμερικάνικη συμφωνία για τις βάσεις που προετοίμασε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τον διαβολικά καλό Τράμπ και έρχεται να επικυρώσει η ΝΔ, πλέον θα έχει μεγαλύτερη χρονική ισχύ (πριν υπογράφονταν κάθε χρόνο), αποδεικνύει πως η ελληνική αστική τάξη έχει επιλέξει πλευρά, κάνοντας την χώρα στόχο για τα αντίπαλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Η εμπλοκή βαθαίνει ακόμη περισσότερο με την αποστολή στρατιωτικού οπλισμού και εξοπλισμού προς την Ουκρανία. Δεν έχει περάσει άλλωστε πολύς καιρός από τότε που ο πρέσβης της Ρωσίας εδώ στην Αθήνα είχε δηλώσει πως θα χτυπήσουν βάσεις εφ’ όσον «αναγκαστούν». Στο ίδιο μήκος ήταν και οι δηλώσεις Ζαχάροβα, εκπρόσωπος τύπου του Υπ. Εξωτερικών της Ρωσίας που ανέφερε πως η Ελλάδα έχει ταχθεί σε λάθος πλευρά, πως στο όνομα των δυτικών σχεδιασμών επέλεξαν να κάνουν κακό στη Ρωσία καταστρέφοντας τις ελληνορωσικές σχέσεις.
Ο λαός της Ελλάδας, οι εργαζόμενοι ανεξάρτητα από την χώρα καταγωγής τους, μπροστά στο ψευτοδίλημμα ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ ή Ρωσία πρέπει να δώσει την μία και μοναδική απάντηση: όχι στους πολέμους των ιμπεριαλιστών, όχι στην επαναχάραξη συνόρων με το αίμα των λαών. Δεν επιλέγουμε στρατόπεδο ληστών και εκμεταλλευτών.
Τασσόμαστε ενάντια στην πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης που πέρα του ότι νομοθετούν για να μας ρουφάνε το αίμα οι εργοδότες στους χώρους δουλειάς, με κάλπικα επιχειρήματα και προπαγάνδα προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε τα εγκλήματα που έχουν διαπράξει το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως όλοι τους μιλάνε για τον 1ο πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος μετά το Β’ παγκόσμιο. Η εισβολή και κατοχή στην Κύπρο το ’74 δεν υπήρξε; Ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας και οι βομβαρδισμοί στην Σερβία, που ισοπεδώθηκε το Βελιγράδι ξεχάστηκαν ή μήπως δεν πέρναγαν από εδώ τα ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα; Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις υπήρξαν σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, είτε με πολέμους όπως Ιράκ, Αφγανιστάν, στο Σαχέλ, στη Συρία, στην Παλαιστίνη, στην Γεωργία, στην Τσετσενία κ.α. αλλά και παρεμβάσεις και πραξικοπήματα όπως επιχειρήθηκε στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία το 2014.
Εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε συμφέρον από την κοινή πάλη, να βάλουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες. Ενωμένοι σε μια γροθιά απέναντι στα αφεντικά, τους μονοπωλιακούς ομίλους που για τα κέρδη τους δεν διστάζουν να μας θυσιάζουν είτε σε ειρήνη είτε σε πόλεμο. Να δυναμώσουμε την πάλη μας απέναντι σε αυτόν τον κόσμο που για τα κέρδη λίγων δημιουργεί δεινά για τους εργαζόμενους και ακόμη πιο βαθιά εκμετάλλευση, φτώχεια, πολέμους και προσφυγιά.
Όπως δουλεύουμε δίπλα-δίπλα στην οικοδομή εργάτες από διάφορες εθνικότητες και μας εκμεταλλεύονται τα αφεντικά από κοινού, έτσι δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα μεταξύ μας, τα βάζουμε με τον κοινό μας εχθρό και διεκδικούμε αυτά που έχουμε ανάγκη σήμερα. Να παλέψουμε οργανωμένα, συλλογικά παίρνοντας την υπόθεση στα χέρια μας για να ανοίξει ο δρόμος για την ειρήνη, την φιλία, την αλληλεγγύη για όλους τους λαούς.
Μόνη ελπίδα είναι η πάλη των λαών για να απαλλαγούμε από την εκμετάλλευση αυτών που ζουν από τον κόπο και τον ιδρώτα μας σε περιόδους ιμπεριαλιστικής ειρήνης, που θα μας ζητήσουν να σκοτωθούμε μεταξύ μας σε περίοδο ιμπεριαλιστικών πολέμων.
Όλοι οι οικοδόμοι και οι εργαζόμενοι στις κατασκευές, με τον αγώνα μας να διεκδικήσουμε καμία εμπλοκή της χώρας μας στους πολεμικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, να συμβάλουμε στην απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο στην Ουκρανία, για να μην σταλεί κανένας στρατιωτικός εκτός συνόρων, για άμεση αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ, να κλείσουν όλες οι βάσεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Το συλλαλητήριο στις 26 Φλεβάρη με τη συσπείρωση εκατοντάδων συνδικαλιστικών οργανώσεων πανελλαδικά που πλημμύρισε το Σύνταγμα από χιλιάδες εργαζόμενους δίνει δύναμη και κουράγιο σε όλους τους εργαζόμενους για να βγούμε μπροστά πιο δυναμικά, να διατρανώσουμε την αντίθεσή μας σε όλα που μας ζητάνε να υπομείνουμε στο όνομα των αντοχών της οικονομίας. Σ’ αυτή την κατεύθυνση συνεχίζουμε με ορίζοντα την πανεργατική, πανελλαδική απεργία στις 6 Απρίλη, η οποία αποκτά περιεχόμενο κατά της ακρίβειας και του πολέμου, κατά των αντεργατικών νόμων και την πολιτική της κυβέρνησης, βάζει μπροστά το γενικό αίτημα για αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, τις ΣΣΕ κ.ά.
Η ακρίβεια που εξανεμίζει το εισόδημά μας δεν έρχεται από το Θεό ούτε είναι μόνο αποτέλεσμα του πολέμου, άλλωστε οι αυξήσεις των τιμών στα προϊόντα, καύσιμα, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και στην ενέργεια ξεκίνησαν μήνες πριν. Πότε με πρόσχημα την «πανδημική κρίση» όπως την ονόμασαν, πότε «ενεργειακή» το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Αυξήσεις παντού, μισθοί και μεροκάματα στον πάτο. Δισεκατομμύρια από την μια για τις μπίζνες των επιχειρηματικών ομίλων, στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης και ενεργειακή φτώχεια, σπίτια χωρίς θέρμανση ή με αυτοσχέδια μαγκάλια, ενώ όπως μας ενημερώνουν διάφορα παπαγαλάκια τα αυτοκίνητα είναι μέσο πολυτέλειας για τους εργαζόμενους. Από όπου και αν το πιάσει κανείς θα διακρίνει νέα δεινά για τους εργαζόμενους που καλούνται να πληρώσουν ξανά το μάρμαρο της ανάπτυξης. Για αυτό είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα, μετά από 13 χρόνια η υπογραφή ΣΣΕ στον κλάδο που θα κατοχυρώνει το κατώτερο μεροκάματο και ένσημο, το ωράριο, θα διασφαλίζει ως ένα βαθμό καλύτερες συνθήκες και όρους εργασίας.
Η επιτυχία της πανελλαδικής πανοικοδομικής απεργίας στις 4 Νοέμβρη που απλώθηκε σε όλα τα μεγάλα εργοτάξια και στην συντριπτική πλειοψηφία της συμβατικής οικοδομής ήταν ένα ακόμη βήμα, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων κινητοποιήσεων και παρεμβάσεων μέσα και έξω από χώρους δουλειάς, στη μάχη για την κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας.
Ήδη με τον αγώνα μας έχουμε ασκήσει σημαντική πίεση στην εργοδοσία του κλάδου να συζητήσει ουσιαστικά για την υπογραφή Σύμβασης. Έχουν πραγματοποιηθεί 3 συναντήσεις αντιπροσωπίας της Ομοσπονδίας μας με τους εργοδότες του κλάδου και συνεχίζονται οι διαπραγματεύσεις. Παρά τη συμφωνία που εκφράζουν ότι πρέπει να υπογραφεί νέα ΣΣΕ, συνεχίζουν να κωλυσιεργούν.
Οι κατασκευαστές, που ανάμεσά τους κουμάντο κάνουν οι μεγάλοι όμιλοι του κλάδου, κάνουν την δουλειά τους για το δικό τους συμφέρον. Θέλουν να αξιοποιήσουν την υπογραφή Σύμβασης με τους εργαζόμενους για να διαπραγματεύονται καλύτερα τις τιμές των έργων που αναλαμβάνουν. Γι’ αυτό και η αρχική τους πρόταση είναι κάτω από την πραγματικότητα που ήδη υπάρχει διαμορφωμένη στην πιάτσα, όσον αφορά τα τεχνικά μεροκάματα που έχουν βελτιωθεί.
Εμείς συνεχίζουμε να παραμένουμε σταθεροί στη θέση μας για υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις στα μεροκάματα.
Η υπογραφή ΣΣΕ με ουσιαστικές αυξήσεις θα κατοχυρώσει το ύψος του κατώτερου μεροκάματου και θα εξασφαλίσει να μην κολλιούνται τα ένσημα μας με μεροκάματο «ξεφτίλα» που επιδρά στο δωρόσημο, στα επιδόματα, στη σύνταξη. Θα είναι ανάσα και ανακούφιση από τις μεγάλες οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε, ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στα καθημερινά έξοδα. Με την υπογραφή ΣΣΕ θα έχουμε στα χέρια μας ένα ισχυρό όπλο για να βελτιώσουμε με την παρέμβαση μας τους όρους δουλειάς μέσα στα εργοτάξια και στους χώρους δουλειάς.
Το κλίμα μέσα στους χώρους δουλειάς έχει αλλάξει όπως και οι διαθέσεις, όλοι οι συνάδελφοι κατανοούν πως τώρα που υπάρχει ανάκαμψη της οικοδομικής δραστηριότητας, σε συνδυασμό με την ακρίβεια που σαρώνει τα πάντα, είναι επιτακτική ανάγκη να βελτιωθούν τα μεροκάματα αλλά και συνολικά οι συνθήκες εργασίας.
Έχουμε ήδη ξεκινήσει μια προσπάθεια για διμερείς συμβάσεις εργασίας ανά εργοτάξιο και ανά εταιρεία με αυξήσεις, για να τηρείται το ωράριο, για μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, για την προστασία από την πανδημία με συνεχή επαναλαμβανόμενα τεστ για όλους με ευθύνη κράτους – εργοδοσίας, για να εξασφαλιστεί το εισόδημα μας σε περίπτωση νόσησης ή επαφής με κρούσμα και καραντίνας. Αυτή η δουλειά πρέπει να απλώσει και σε άλλες εταιρείες και άλλα εργοτάξια.
Ανεξάρτητα από το ποια θα είναι η έκβαση των διαπραγματεύσεων, πρέπει πιο δυναμικά, πιο αποφασισμένοι να παλέψουμε για το δίκιο μας, να συνεχίσουμε τον αγώνα για να βελτιώσουμε τους όρους και συνθήκες εργασίας, για ουσιαστική αύξηση στα μεροκάματα και τους μισθούς.
Δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την επιτυχία της απεργίας στις 16 Μάρτη. Προετοιμαζόμαστε από τώρα για τη νέα απεργιακή κινητοποίηση στις 6 Απρίλη, να νιώσουν την ανάσα μας, να καταλάβουν κυβέρνηση και εργοδοσία πως δεν συμβιβαζόμαστε με ψίχουλα και την χαμοζωή που μας προσφέρουν, την στιγμή μάλιστα που δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ θα μοιραστούν στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους από το λεγόμενο «Ταμείο Ανάκαμψης» τα επόμενα χρόνια. Δεν ανεχόμαστε την αύξηση-κοροϊδία των 50 λεπτών την ημέρα και τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για παρόμοιες αυξήσεις από τον Μάη και έπειτα, τη στιγμή που αυτές, με την ακρίβεια σε ρεύμα, καύσιμα, τρόφιμα κ.ά. δε φτάνουν για τίποτα.
Έχουμε πλέον συσσωρευμένη πείρα, ποιος κερδίζει και ποιος χάνει είτε σε ανάπτυξη είτε σε κρίση. Η ανάκαμψη της οικοδομικής δραστηριότητας τα τελευταία χρόνια μετά από μια δεκαετία και πλέον κρίσης, έφερε στην επιφάνεια αυτό που λέγαμε. Η ανάπτυξή τους γίνεται πάνω στα δικά μας κορμιά, με μισθούς και μεροκάματα συμπιεσμένα πολύ πιο κάτω από το 2009 που υπογράφτηκε η τελευταία Συλλογική Σύμβαση Εργασίας στον κλάδο. Δεν πρόκειται να πληρώσουμε ξανά, με φουλ εντατικοποίηση της δουλειάς, με απλήρωτες υπερωρίες, όπως προβλέπει ο νόμος-έκτρωμα Χατζηδάκη, με δουλειά ακόμη και τις Κυριακές, με το πλιάτσικο που γίνεται με τα ένσημα μας να συνεχίζεται, για να θησαυρίζουν οι όμιλοι και οι μεγαλοεργολάβοι του κλάδου.
Έχουμε πλέον την εμπειρία τι σημαίνει να βάζουμε συνεχώς πλάτη στα δύσκολα, «για να συνεχίσουμε να έχουμε δουλειά». Για τους κατασκευαστικούς ομίλους και τους μεγαλοεργολάβους η επιστροφή στην «κανονικότητα» φέρνει χορό δισεκατομμυρίων ευρώ, η κυβέρνηση της ΝΔ φροντίζει να τους εξασφαλίσει μερίδιο από το Ταμείο Ανάκαμψης, αλλά και οικονομική στήριξη επιπλέον 10% πάνω στα συμβόλαια που έχουν υπογράψει για τα δημόσια έργα, λόγω της αύξησης των τιμών στα οικοδομικά υλικά. Για μας την εργατιά αυξήσεις ψίχουλα και ένταση της εκμετάλλευσης, για τους μικροεπαγγελματίες ή τους μερεμετατζήδες, όπως και για έναν εργαζόμενο που ανακαινίζει το σπίτι του, ουσιαστικά δεν προβλέπεται τίποτα, ενώ και ο μεροκαματιάρης οικοδόμος θα υποστεί όλη την πίεση για να βγει η δουλειά πιο γρήγορα.
Η βελτίωση στους όρους και τις συνθήκες εργασίας, στο μεροκάματο, στην ασφάλιση, στα μέτρα για την υγεία και ασφάλεια στους χώρους δουλειάς δεν πρόκειται να έρθουν από μόνα τους επειδή είναι «καλά» τα αφεντικά. Δεν πρόκειται καμιά κυβέρνηση να μας στηρίξει οικονομικά, να μειώσει την φορολογία, να μειώσει τα τιμολόγια του ρεύματος, να μας κόψει το Φ.Π.Α. από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο για να ζεστάνουμε το σπίτι μας.
Δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε στην τωρινή ούτε στην επόμενη κυβέρνηση για να μας λύσει τα προβλήματα. Έχουμε χορτάσει από σωτήρες όλα αυτά τα χρόνια. Παίρνουμε την κατάσταση στα δικά μας χέρια.
Έχουμε την δύναμη στα χέρια μας, με το Συνδικάτο μας, την οργανωμένη πάλη και διεκδίκηση να αλλάξουμε αυτή την κατάσταση. Οι αγώνες του προηγούμενου διαστήματος, η μαζική συμμετοχή στην πανοικοδομική απεργία αποδεικνύουν περίτρανα πως οι λύσεις στα προβλήματά μας ποτέ δεν έρχονται από τους κυβερνώντες, που νομοθετούν πάντα εις βάρος μας ή άλλους σωτήρες. Μόνο όταν είμαστε ενωμένοι σε μια γροθιά, με μεγαλύτερη οργάνωση και συμμετοχή, τότε μπορούμε να επιβάλλουμε τα δικά μας συμφέροντα που έρχονται σε σύγκρουση με αυτά των εργοδοτών και των κυβερνήσεων που τους δίνουν αβάντα για να ξεσαλώσουν μέσα στους χώρους δουλειάς.
Τώρα είναι ανάγκη να έρθουν στο προσκήνιο οι δικές μας αυξημένες ανάγκες, με βάση και τις δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα, για μια καλύτερη ζωή για μας και τις οικογένειές μας.
- Παίρνοντας υπόψιν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον κλάδο και τις εξελίξεις που αναμένονται πρέπει να ενταθεί η παρέμβασή μας το επόμενο διάστημα με Γενικές Συνελεύσεις και πιο συχνή επαφή σε όσο δυνατόν περισσότερους χώρους δουλειάς. Στόχος πρέπει να είναι η συσπείρωση των εργαζομένων με το Συνδικάτο, με τα αιτήματα που προβάλλουμε, η πιο ενεργή συμμετοχή τους, οι νέες εγγραφές συναδέλφων. Η οργάνωση της πάλης να γίνεται υπόθεση των ίδιων των συναδέλφων, να ακουμπά σε κάθε μικρό και μεγάλο εργοτάξιο.
- Τώρα που η δουλειά έχει απλώσει σε όλη την Αττική, τα παραρτήματα απαιτείται να παίξουν πιο ενεργό ρόλο στο χώρο ευθύνης τους με σταθερή και μόνιμη παρέμβαση, με επαφή με τους συναδέλφους στη γειτονιά, αλλά και ιδιαίτερα στα έργα μεγάλων κατασκευαστικών εταιρειών και μικρότερων αναπτυσσόμενων εταιρειών στις περιοχές της Αθήνας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο κέντρο της Αθήνας η κατασκευαστική ΕΧΙΝΟΣ έχει τουλάχιστον 6 έργα, η ΜΠΑΛΙΑΝ, η ΕΡΕΤΒΟ κ.α.
- Ειδική μέριμνα χρειάζεται για τους συναδέλφους μετανάστες. Αποτελούν πλέον την πλειοψηφία στο κλάδο, ενώ έχουν μπει στη δουλειά και νέοι εργαζόμενοι από χώρες της Αφρικής και της Ασίας που δυσκολεύονται με την γλώσσα, δεν έχουν εμπειρία από οργανωμένη δράση, είναι πιο ευάλωτοι στους εκβιασμούς της εργοδοσίας. Έγινε μια προσπάθεια προηγούμενα να βγαίνουν ανακοινώσεις σε άλλες γλώσσες, αυτό πρέπει να συνεχιστεί και πρέπει να δούμε καλύτερα και να διαμορφώσουμε ένα πλαίσιο πάλης από κοινού Συνδικάτο και εργαζόμενοι για προβλήματα που αντιμετωπίζουν, όσον αφορά τις άδειες παραμονής, την ασφάλιση, διακρατικές συμβάσεις κτλ.
- Η κατάσταση που επικρατεί με τους συναδέλφους στα συναφή όπως λέμε επαγγέλματα (γυψοσανιδάδες, υδραυλικοί, μονωσάδες κτλ. ) που απασχολούνται σε οικοδομές και εργοτάξια όμως στις περισσότερες των περιπτώσεων ασφαλίζονται με κοινή ασφάλιση, υπαλλήλου γραφείου, προσθέτοντας τους με αυτό τον τρόπο επιπλέον χρόνια εργασίας, αφού δεν μπορούν να συνταξιοδοτηθούν με τις διατάξεις των Βαρέων. Διαχωρίζεται έτσι το εργατικό δυναμικό του κλάδου, με πολλούς μάλιστα συναδέλφους να μην αντιλαμβάνονται ότι ανήκουν στα βαρέα και την αναγκαιότητα να συσπειρωθούν στο Συνδικάτο. Με βάση το πάγιο αίτημά μας για ένταξη αυτών των ειδικοτήτων στα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα, δυναμώνουμε την προσπάθεια για την οργάνωση αυτών των συναδέλφων, που ανάμεσά τους υπάρχουν και πολλοί νέοι σε ηλικία.
Είναι πραγματικότητα πως η σύνθεση στον κλάδο έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία χρόνια και η άνοδος της οικοδομικής δραστηριότητας για όσο διαρκέσει θα φέρει και νέο κόσμο στην οικοδομή. Αυτή η ανάκαμψη όμως στηρίζεται πάνω στην ένταση της εκμετάλλευσης με ξεχειλωμένα ωράρια, δουλειά ακόμη και Σ/Κ σε πολλές περιπτώσεις. Αν και ως ένα βαθμό έχει φέρει μια αύξηση στα μεροκάματα των εργατοτεχνιτών που όμως δεν αντιστοιχείται με το ένσημο που κυμαίνεται στο ύψος του κατώτερου ημερομίσθιου όπως ορίζεται από την ΕΓΣΕΕ για τους ανειδίκευτους τα μεροκάματα είναι ξεφτίλα γύρω στα 30 – 35 €, ενώ εκεί γίνεται ακόμη μεγαλύτερη κλοπή ενσήμων.
Από αυτή την σκοπιά η κλαδική σύμβαση μπορεί να τερματίσει το πλιάτσικο που γίνεται με τα ένσημά μας στο βαθμό βέβαια που θα γίνεται και υπόθεση των εργαζομένων, θα παλεύεται για να εφαρμόζεται παντού.
Υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, υπάρχουν οι δυνατότητες για να πετύχουμε μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες, η αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας βοηθά στο να ασκήσουμε μεγαλύτερη πίεση στους εργοδότες.
Οι μάχες όλο το προηγούμενο διάστημα, είτε σε εργοτάξια και χώρους δουλειάς του κλάδου είτε σε κοινή δράση και συμπόρευση με άλλα σωματεία όπως στο μεγάλο συλλαλητήριο στις 26 Φλεβάρη αποδεικνύει πως όταν οι εργαζόμενοι κάνουν στην μπάντα θλιβερές και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες όπως αυτή της ΓΣΕΕ, όταν προτάσσουν την ταξική ενότητα και αλληλεγγύη και παλεύουν οργανωμένα και συλλογικά μέσα από το Σωματείο τους, τότε έχουμε και αποτελέσματα.
Και εδώ το Συνδικάτο Οικοδόμων έχει την δυναμική, έχει και την εμπειρία από αγώνες και συγκρούσεις με τους κατασκευαστικούς ομίλους και τους πολιτικούς τους εκπροσώπους. Είναι σίγουρο πως ο αγώνας για ΣΣΕ, για βελτίωση συνολικά των όρων και συνθηκών θα είναι σκληρός και σε αυτή την μάχη πρέπει να πολλαπλασιαστούν οι δυνάμεις μας.
Ο καθένας μας εδώ, να συμβάλει σε αυτή την κατεύθυνση, για να σημάνει πανοικοδομικός ξεσηκωμός και την Τετάρτη 16 Μάρτη αλλά και στην συνέχεια, έχοντας μπροστά μας και την Γενική Πανελλαδική Απεργία στις 6 Απρίλη.
