Συνάδελφοι,
Συζητάμε σήμερα το ζήτημα της απεργίας της 1ης Μάη και την ανάγκη να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για την επιτυχία της. Ξεκαθαρίζουμε από την αρχή, για άλλη μια φόρα, ότι η 1η Μάη δεν είναι αργία, ούτε κινητή γιορτή αλλά ΑΠΕΡΓΙΑ, μέρα ταξικής πάλης.
Μέρα, που η Εργατική Τάξη σε όλο το κόσμο κάνει επιθεώρηση δυνάμεων, ελέγχει την δράση, βγάζει συμπεράσματα, καθορίζει το πρόγραμμα δράσης της για το επόμενο διάστημα, όχι απλά για την απόσπαση κάποιων κατακτήσεων, που και αυτές χρειάζονται και παλεύουμε να έχουμε, αλλά βλέποντας μπροστά για την απελευθέρωσή της από την μισθωτή σκλαβιά, για την απαλλαγή της από τις αλυσίδες της εκμετάλλευσης.
Η εξέγερση του Σικάγου δείχνει τον δρόμο για το προς τα πού πρέπει να κινηθεί η πάλη για το δικαίωμα στην δουλειά, στην ασφάλιση, στην ζωή με δικαιώματα. Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας, τιμάμε τους νεκρούς μας, οργανώνουμε την πάλη μας. Το μέλλον ανήκει στον κόσμο της δουλειάς.
Οργανώνουμε την απεργία της 1ης Μάη στην εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, όπου η επίθεση της αστικής τάξης είναι ολομέτωπη και συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Κατακτήσεις και δικαιώματα, που αποκτήθηκαν με σκληρούς αγώνες παίρνονται πίσω, όπως, η σύνταξη στα 58, η κατάργηση των ΣΣΕ. Η προσπάθεια βαλκανιοποίησης ή κινεζοποίησης των μισθών και ημερομισθίων συνεχίζεται.
Γίνεται σε μια περίοδο, όπου έχουν μαζευτεί όλων των ειδών τα αρπακτικά στην περιοχή. Δεν αφορά μόνο τον ένα ή τον άλλο λαό, αλλά όλους τους λαούς της περιοχής. Αναδεικνύεται ότι το σύστημα δεν μερεμετίζεται αλλά οτι χρειάζεται ριζική ανατροπή. Γίνεται πιο καθαρό πως έλεγαν ψέματα ότι μπορούν να διαχειριστούν την κατάσταση και να βγουν ωφελημένοι και το κεφάλαιο και οι εργάτες.
Από την 1η Μάη του 1886 αυτό φαίνεται. Για αυτό κρεμάστηκαν οι πρωτοπόροι εργάτες τότε. Για αυτό μακελεύτηκαν τον Μάη του ΄36. Για αυτό εκτελέστηκαν οι 200 Κομμουνιστές στην Καισαριανή. Τα παραδείγματα πολλά, το συμπέρασμα όμως ένα: ΗΤΑΝ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ. Για αυτό, κρεμάστηκαν, εκτελέστηκαν. Γιατί πάλευαν για το σύνολο της εργατικής τάξης, για την κοινωνική της απελευθέρωση. Όποιος δεν έχει στο μυαλό του την ανατροπή του σάπιου εκμεταλλευτικού συστήματος, δεν μπορεί να παλέψει για τίποτα, ούτε καν για μέτρα προσωρινά. Είναι έτοιμος να το βάλει στα πόδια, να εγκαταλείψει την υπόθεση της πάλης.
Πως διαμορφώνεται η κατάσταση σήμερα.
Συνάδελφοι,
Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις μας, εκτιμήσεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, ότι τα μέτρα που πάρθηκαν οδηγούν στην εξαθλίωση τη ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας με σκοπό να βγει το κεφάλαιο αλώβητο από την κρίση και ενισχυμένο με όλες τις προϋποθέσεις (χτύπημα μισθών, εργασιακών σχέσεων, πάμφθηνη εργατική δύναμη). Για να αυξήσει την κερδοφορία όταν ξανατσουλήσει ο τροχός της καπιταλιστικής ανάπτυξης.
Επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις μας, ότι η ψήφιση των αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων ανοίγει τον δρόμο για νέα βάρβαρα μέτρα. Το πρώτο μνημόνιο έφερε το δεύτερο, το δεύτερο το τρίτο και έπεται συνέχεια. Αποδεικνύεται οτι αν η εργατική τάξη υποκύπτει σε έναν εκβιασμό και αποδέχεται τις απαιτήσεις του κεφαλαίου, τότε οι εκβιασμοί πολλαπλασιάζονται και η επίθεση γίνεται οξύτερη.
Επιβεβαιώνεται η γραμμή που προωθούμε στο εργατικό κίνημα, που επικεντρώνεται στην ανάγκη οργάνωσης του αγώνα με βάση τις λαϊκές ανάγκες, στην ολομέτωπη σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του πολιτικού, συνδικαλιστικού του προσωπικού.
Επιβεβαιώνεται η ανάγκη για ένα δρόμο ανάπτυξης που θα ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Θα κάνει την εργατική τάξη ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει. Οι ίδιες οι εξελίξεις, που συμβαίνουν στην χώρα μας και σε όλη την ΕΕ, αποκαλύπτουν όσους πασχίζουν να εξανθρωπίσουν τον καπιταλισμό. Αυτούς που τάζουν ότι μπορούν να υπάρχουν καλυτέρα αποτελέσματα μέσω ενός άλλου μείγματος καπιταλιστικής διαχείρισης, μιας καλύτερης διαπραγμάτευσης με την Τρόικα και την ΕΕ.
Τα στοιχεία είναι αποκαλυπτικά και φανερώνουν την σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος.
Η ανεργία, σύμφωνα με τα στοιχεία της Στατιστικής υπηρεσίας, έχει φτάσει στο 27% και στον κλάδο των κατασκευών έχει ξεπεράσει το 90%.
Οι μειώσεις μισθών, σε όσους έχουν ακόμα μεροκάματο, δεν έχει αποτρέψει τις απολύσεις, την μη καταβολή δεδουλευμένων για αρκετούς μήνες, την εκ περιτροπής εργασία.
Στον κλάδο μπορούμε να δούμε το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα της λειτουργίας του βασικού νόμου που διέπει το καπιταλιστικό σύστημα δηλ. ανάπτυξη με βάση το κέρδος και όχι με βάση της ανάγκες που υπάρχουν.
Στις εξελίξεις, που έχουμε και συνδέονται με τα παραπάνω, είναι η απόφαση για κλείσιμο του εργοστασίου της ΑΓΕΤ-LARFRAGE στην Χαλκίδα πετώντας στον δρόμο τους 232 εργαζόμενους. Αλλού έχουμε μειώσεις προσωπικού. Παρόμοιο παράδειγμα αποτελεί η Χαλυβουργία του Βόλου, που πέρυσι κατά την διάρκεια της μεγάλης απεργίας των Χαλυβουργών στην Ελευσίνα, παρουσιάζονταν σαν απάγκιο για να τσουλάει ήρεμα η ζωή των εργαζομένων και σήμερα, βρίσκονται μπροστά σε μειώσεις μισθών.
Αυτό αποδεικνύει ότι τα εργοστάσια δεν τα κλείνουν οι απεργίες, οι αγώνες των εργαζομένων, αλλά η δίψα των καπιταλιστών για μεγαλύτερα κέρδη και οι μεταξύ τους ανταγωνισμοί για το ποιος θα πάρει μεγαλύτερο μερίδιο στα κέρδη.
Τα μέτρα, που ψήφισε η σημερινή και η προηγούμενη κυβέρνηση, μπαίνουν στην ζωή. Οξύνεται η φτώχεια, η μιζέρια, η ανεργία. Περισσότεροι μπαίνουν στις ουρές των συσσιτίων. Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, κάνει την ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας αφόρητη, την φέρνει μπροστά σε μεγάλα αδιέξοδα.
Αυτό το διάστημα, οι εξελίξεις στην Κύπρο επιβεβαιώνουν με τον πιο αδιάψευστο τρόπο τη θέση που έχουμε καταθέσει στο εργατικό κίνημα. Καμιά διαχείριση στα πλαίσια αυτού του συστήματος δεν μπορεί να δώσει λύση στα λαϊκά προβλήματα, καμία λύση από πάνω, καμία κυβέρνηση όπως και να λέγεται.
Φανερώνουν, αφενός ότι το βαρέλι των αντιλαϊκών μέτρων δεν θα ‘χει πάτο, κυρίως όμως ότι δεν υπάρχει φιλολαϊκή διέξοδος από την κρίση στα πλαίσια του καπιταλιστικού συστήματος. Η φιλολαϊκή διέξοδος βρίσκεται στην κατεύθυνση της ανάπτυξης με επίκεντρο τις λαϊκές ανάγκες και την οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας με βάση αυτό τον στόχο.
Η τρικομματική κυβέρνηση αξιοποιώντας τις εξελίξεις στην Κύπρο, με το κούρεμα των καταθέσεων και τα αδιέξοδα στην διαχείριση της κρίσης, θα εντείνει τα τρομοκρατικά διλλήματα για να περάσει νέα βάρβαρα μέτρα, που θα χειροτερεύουν μισθούς, εργασιακές σχέσεις, θα οδηγήσουν στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο, θα στραγγίξουν το πενιχρό εισόδημα των εργαζόμενων και συνταξιούχων.
Η κατάσταση είναι στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης για τους ανέργους αφού από 1.1.2013 μπήκαν σε εφαρμογή περιορισμοί που απαγορεύουν σε χιλιάδες ανέργους να δικαιούνται έστω και αυτό το πενιχρό επίδομα ανεργίας των 360 ευρώ.
Την προηγούμενη εβδομάδα γίναμε μάρτυρες ενός θεάτρου για τα νέα μέτρα που ετοιμάζουν. Εκείνες τις μέρες, στην πλάτη του λαού η τρικομματική κυβέρνηση τσακωνόταν όχι για να καταργήσει το χαράτσι, αλλά αν θα είναι μέσω της ΔΕΗ ή μέσω της εφορίας.
Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας (ΕΓΣΣΕ) λήγει στις 14/5, δεν έχει υπογραφεί καινούργια και είναι φανερή η προσπάθεια να μειωθεί και άλλο ο κατώτερος μισθός που αποτελεί την βάση διαπραγμάτευσης και επηρεάζει και τις κλαδικές συμβάσεις.
Είναι φανερό, ότι τα πράγματα δυσκολεύουν. Οι απαντήσεις της τρικομματικής κυβέρνησης στην όξυνση των προβλημάτων φανερώνουν την σταθερή προσήλωση στην υπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.
Κατατέθηκε στο κοινοβούλιο από το ΚΚΕ πρόταση νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά η οποία απορρίφθηκε από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και την χρυσή αυγή με μπόλικο αντικομουνισμό η υλοποίηση της οποίας, θα έδινε ανακούφιση σε χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά. Με μια φωνή, τα κόμματα που συμμετέχουν στην κυβέρνηση απέδειξαν τη στόχευση τους να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση η εργατική τάξη.
Να βοηθάμε να βγαίνουν συμπεράσματα.
Ενοχοποιούν τα εργατικά λαϊκά νοικοκυριά που βρεθήκαν υπερχρεωμένα στις τράπεζες για να ανταποκριθούν σε βασικές τους ανάγκες (στέγαση, σπουδές τω παιδιών τους κτλ.). Αυτή είναι η απάντηση της κυβέρνησης απέναντι στα λαϊκά προβλήματα. Την ίδια όμως ώρα δίνουν πακέτα εκατομμυρίων για την στήριξη των τραπεζών κτλ.
Η γραμμή πάλης που πρέπει να κερδίσει έδαφος μέσα στους εργαζόμενους είναι αυτή που συμπυκνώνεται στο σύνθημα «Ούτε ένα ευρώ για την πλουτοκρατία, την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο». Αυτή η γραμμή πάλης αναδεικνύει σε ποια κατεύθυνση μπορεί να υπάρξουν θετικά αποτελέσματα για την ζωή της εργατικής λαϊκής οικογένειας.
Απεργία 1ης ΜΑΗ.
Συνάδελφοι,
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση η οργάνωση της απεργίας και της απεργιακής συγκέντρωσης επιβάλλεται να πάρουν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά.
- Περισσότερες δυνάμεις να μπουν στην μάχη της ζύμωσης για την προετοιμασία της απεργίας.
- Να οξύνουμε την πολιτική, ιδεολογική διαπάλη με τις δυνάμεις της αντίδρασης.
- Να οξύνουμε την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του ρεφορμισμού στο εργατικό κίνημα.
- Να βάλουμε πιο καθαρά το ζήτημα της διεξόδου. Να ξεδοντιάσουμε τις λογικές της διαχείρισης, της λύσης από πάνω με άλλη κυβέρνηση κτλ.
- Να δυναμώσουμε το μέτωπο των ταξικών δυνάμεων με την παράλληλη απομόνωση των δυνάμεων του κυβερνητικού, εργοδοτικού συνδικαλισμού.
- Να περιφρουρήσουμε την απεργία πιο αποφασιστικά και σε όλη την έκταση που καλύπτει το συνδικάτο. Αυτό προϋποθέτει να βάλουμε και άλλες δυνάμεις στη μάχη.
- Να πάρει τέλος η λογική της κακώς εννοούμενης γιορτής της εργατικής τάξης, που καθένας παίρνει τα μωρά του και βγαίνει στην βεγγέρα της Πρωτομαγιάς.
- Στον προγραμματισμό μας να συνυπολογίσουμε ότι η ΓΣΕΕ δεν έχει ξεκαθαρίσει πότε θα πάει για απεργία την 1η ή στις 7 Μάη. Αυτό θα μας δημιουργήσει πρόσθετες δυσκολίες.
Καλούμαστε να οργανώσουμε την απεργία της Πρωτομαγιάς, που σε αυτές τις συνθήκες αποκτάει κρίσιμο χαρακτήρα για την οργάνωση των αγώνων, την συσπείρωση δ υνάμεων δίπλα στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις μπορεί η απεργία της Πρωτομαγιάς και η απεργιακή συγκέντρωση να λειτουργήσει ως προωθητική δύναμη στον αγώνα, να επιδράσει θετικά στις αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζόμενων, που όπως φάνηκε από την απεργία στις 20 Φλεβάρη, είναι «καθισμένες».
Κρίσιμο ζήτημα για την επιτυχία της απεργίας είναι η έγκαιρη και καλή προετοιμασία της.
Σε αυτή τη βάση :
- Να συνεδριάσουν όλα τα ΔΣ των παραρτημάτων ανοιχτά. Να συζητήσουν το πλαίσιο αλλά και να βάλουν πρόγραμμα δράσης.
- Να πάμε με 2ωρες στάσεις εργασίας στα μεγάλα εργοτάξια του Ιπποδρόμου, του Φιξ, της Φλέβας, της διάνοιξης του δρόμου Σπάτων – Λούτσας, των επεκτάσεων του ΜΕΤΡΟ (Χαϊδάρι – Πειραιά) στις 24/4, 25/4, 26/4 29/4. Να πάμε με ένα γαρίφαλο και να συζητήσουμε με τους εργαζόμενους το πλαίσιο πάλης κτλ.
- Να πάμε μια εβδομάδα πριν με εκδηλώσεις σε πλατείες στους δήμους Ηλιούπολης, Ιλίου, Μενιδίου, Ν. Ιωνίας, Βύρωνα, Αιγάλεω, Περιστεριού που θα περιέχουν μια ομιλία από τον πρόεδρο του παραρτήματος ή από μέλος της Κεντρικής διοίκησης, τραγούδια ή μια παράσταση κτλ. Να καλέσουμε εκεί τους φορείς της γειτονιάς, τις Λαϊκές Επιτροπές.
- Έχουμε ξεκινήσει μια δουλειά με την νεολαία, κύρια με τα σχολεία, όχι όμως στον βαθμό που απαιτείται. Χρειάζεται να σταθεροποιηθεί η παρουσία μας σε εβδομαδιαία βάση. Όπου το επιδιώξαμε είχαμε αποτελέσματα. Μπροστά και στην 1η Μάη να επιλέξουμε 2 – 3 σχολεία, που θα πάμε στοχευμένα με εκδήλωση ή συγκέντρωση οργανωμένα. Να ιεραρχήσουμε, που έχουμε καλύτερη παρέμβαση (Αιγάλεω, Καλαμάκι, Αγ. Αναργύρους) άλλα να μην αποκλείσουμε και άλλα. Για την νεολαία προγραμματίζουμε μεγάλη σύσκεψη στις 27/4.
- Να συνδυάσουμε την προετοιμασία της απεργίας με ένταξη νέων μελών στο συνδικάτο. Να πάρουμε όλα τα απαραίτητα μέτρα για να πιάσουμε τον στόχο που έχουμε βάλει για 400 εγγραφές από τα σχολεία, έως τώρα δεν έχουμε αποτελέσματα.
- Κάποια παραρτήματα προετοιμάζουν βιβλιοπαρουσίαση (π.χ. Παλλήνης). Να επιδιώξουμε και άλλα να προχωρήσουν και να προετοιμάσουμε από τώρα, την κεντρική βιβλιοπαρουσίαση στο συνδικάτο στις 30/5.
- Σε αρκετά παραρτήματα έχει γίνει συζήτηση για το θέμα της αλληλεγγύης. Χρειάζεται να συνεχιστεί και να ενταθεί αυτή η δουλειά. Όσο βαθαίνει η κρίση και εντείνεται η επίθεση θα μεγαλώνει ο αριθμός των συναδέλφων που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Αυτό σημαίνει ότι η δικιά μας δουλειά πρέπει να ενταθεί γύρω από αυτό το ζήτημα. Το παράρτημα του Ιλίου είναι ένα καλό παράδειγμα που πρέπει να ακολουθούσουν και τα υπόλοιπα. Να δούμε τώρα μπροστά στην γιορτή του Πάσχα αν υπάρχει η δυνατότητα να διεκδικήσουν κάποια παραρτήματα από τους δήμους αρνιά και να σουβλίσουν έξω από τα παραρτήματα καλώντας τους συνάδελφους να περάσουν μαζί την γιορτή.
Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας
Είναι γνωστό, ότι η νέα ΕΓΣΣΕ δεν έχει υπογραφεί ακόμα. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αναμασά την ίδια επιχειρηματολογία που είχε και προηγούμενα.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ θέσανε πλαίσιο πάλης στην Διοίκηση της ΓΣΕΕ. Αυτό που κυριαρχεί σαν απάντηση είναι η υπογραφή ΕΓΣΣΕ, όχι με βάση τις ανάγκες και επιπρόσθετα από τις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης, αλλά με υπόκλιση στις λογικές της ανταγωνιστικότητας, της διάσωσης της σύμβασης με όρους που έχει ανάγκη το κεφάλαιο. Όλα αυτά τα διανθίζουν με τα επιχειρήματα περί «κατοχής», περί «κακής Τρόικας» που στην ουσία μπλοκάρει την πορεία των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Με αυτό τον τρόπο η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αθωώνει τον ΣΕΒ και τους εργοδότες που αρνιούνται να υπογράψουν συμβάσεις ή θέλουν να υπογράψουν συμβάσεις στα όρια του κατώτατου μισθού.
Με τους εργοδότες του κλάδου των οικοδόμων δεν έχει γίνει συνάντηση με ευθύνη δική τους. Όπως και πέρυσι, βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες να καθυστερήσουν ή να αποφύγουν συνάντηση με την Ομοσπονδία.
Για τις υπόλοιπες συμβάσεις που υπογράφει η Ομοσπονδία μας με τον ΣΕΒ, την ΓΣΕΒΕ κτλ, έγινε μια πρώτη συνάντηση την Τρίτη 2 Απριλίου. Οι εργοδότες είπαν πως τις μονές συμβάσεις που μπορούν να υπογράψουν είναι αυτές που θα είναι στα όρια του κατώτατου μισθού. Επικαλέστηκαν το ζήτημα της μη επέκτασης των συμβάσεων για την μη υπογραφή συμβάσεων με αυξήσεις, πράγμα που όπως είπαν θα δημιουργήσει «αθέμιτο ανταγωνισμό» ανάμεσα στα μέλη τους και σε όσους εργοδότες δεν είναι μέλη τους.
Είναι φανερό, ότι οι εργοδότες οχυρώνονται πίσω από το νομοθετικό οπλοστάσιο που τους έχει εξοπλίσει η σημερινή και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Εμείς θα συνεχίσουμε την προσπάθεια για την υπογραφή συμβάσεων, δεν παραιτούμαστε. Όμως πρέπει να ενισχυθεί η δουλειά από τα κάτω, μέσα στον κλάδο και να σκεφτούμε πως θα αυξήσουμε την πίεση στους εργοδότες και με ποιες μορφές.
Συνάδελφοι,
Η επίθεση συνεχίζεται με την ίδια ένταση. Η αστική τάξη έχει καταφέρει να μας πάρει πίσω κατακτήσεις που κερδίσαμε με αγώνες. Αξιοποιεί τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό για να χτυπήσει το κίνημα. Έχουμε χάσει πολλά, όχι όμως την ικανότητα και την θέληση να παλέψουμε, όχι απλώς για να τα ξαναπάρουμε πίσω, αλλά για να ανατρέψουμε αυτό το σύστημα και να δημιουργήσουμε ένα άλλο όπου θα είμαστε εμείς αφέντες στον πλούτο που παράγουμε.
