Συνάδελφοι,
Πραγματοποιούμε σήμερα τη Γενική μας Συνέλευση για να εκτιμήσουμε την πείρα από τις μάχες που δώσαμε το τελευταίο διάστημα, να συζητήσουμε σε βάθος ζητήματα που μας απασχολούν και να χαράξουμε το σχέδιο της παρέμβασής μας για το επόμενο διάστημα, παίρνοντας υπ’ όψιν τις αδυναμίες και δυσκολίες που είχαμε και έχουμε να αντιμετωπίσουμε από την τακτική της εργοδοσίας, το ρόλο της κυβέρνησης, των κομμάτων και των άλλων δυνάμεων που την στηρίζουν.
Αυτή την περίοδο ξεδιπλώνεται και το βάθεμα της επίθεσης στην κοινωνική ασφάλιση, στα εργατικά και συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, στην οργάνωση και την πάλη των εργαζομένων, που έχει σαν στόχο την ωμή παρέμβαση της εργοδοσίας και του κράτους στις γραμμές των σωματείων. Σ’ αυτό το περιβάλλον θα αναπτύξουμε τη δράση μας και απαιτείται αντοχή και συγκεκριμένη δουλειά.
Συνάδελφοι,
Το μικρό χρονικό διάστημα που πέρασε από τις βουλευτικές εκλογές του Ιουλίου επιβεβαίωσε πως ο νέος πολιτικός συσχετισμός που προέκυψε με την κυβερνητική εναλλαγή μεταξύ των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων αποτελεί εγγύηση για την υλοποίηση των επιδιώξεων των κατασκευαστικών και επιχειρηματικών ομίλων, για τη θωράκιση του συστήματος, για έναν νέο πιο βαθύ κύκλο αντιλαϊκών, αντεργατικών μέτρων. Η ΝΔ ανταποκρίνεται πλήρως στις απαιτήσεις του κεφαλαίου, με τον πήχη να έχει μπει ήδη πολύ ψηλά μετά την τετραετή διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα πρώτα νομοσχέδια και οι τροπολογίες που ήρθαν κατακαλόκαιρο, όσον αφορά τις απολύσεις και τη μη αιτιολόγησή τους, το πανεπιστημιακό άσυλο κ.ά. έδωσαν το στίγμα της κυβέρνησης, την ένταση της επίθεσης και τον αυταρχισμό. Προχωρά στην ταχύτερη υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων λιμανιών, αεροδρομίων και υποδομών, στην παραπέρα απελευθέρωση της ενέργειας με επίκεντρο τη ΔΕΗ, υλοποίηση του σχεδίου για τα «κόκκινα» δάνεια με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Όλα όσα ξεκίνησε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και έμειναν στη μέση, έρχεται σήμερα η ΝΔ για να συνεχίσει τη δουλειά που απαίτησε ο ΣΕΒ. Είναι χαρακτηριστική η ανακοίνωση του ΣΕΒ ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπλήρωσε το 60%.
Είναι φανερό ότι η «ανάπτυξη για όλους» και η «κανονικότητα» που διατυμπανίζει η κυβέρνηση είναι ένα τεράστιο παραμύθι. Το «αναπτυξιακό» πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε την προηγούμενη εβδομάδα, με τον ΣΥΡΙΖΑ να λέει πως ήταν δική του σκέψη και τη ΝΔ να του δίνει συχαρίκια και να αναφέρει πως το βελτίωσε και το έκανε πράξη είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό της στρατηγικής τους σύμπλευσης. Αποδεικνύεται έτσι στην πράξη πως η ανάπτυξη για την οποία κομπάζουν και οι δύο, αλλά και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα, είναι ανάπτυξη προς όφελος του κεφαλαίου και δεν έχει καμία σχέση με τις δικές μας σύγχρονες ανάγκες, ούτε αντιμετωπίζει κανένα από τα οξυμένα προβλήματα που βιώνουμε. Στους χώρους δουλειάς συνεχίζουν να επικρατούν άθλιες συνθήκες: απλήρωτης, ανασφάλιστης εργασίας με μεροκάματα πείνας, χωρίς ωράριο, χωρίς μέτρα υγείας και ασφάλειας.
Ενώ το αντιλαϊκό νομοθετικό οπλοστάσιο των προηγούμενων χρόνων παραμένει σε ισχύ, το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε – ανάμεσα σε άλλα – περιλαμβάνει:
- Μέτρα για το χτύπημα των κλαδικών ΣΣΕ. Δίνεται η δυνατότητα να μην εφαρμόζονται οι όποιες κλαδικές συμβάσεις υπογράφονται ύστερα από κινητοποιήσεις των εργαζομένων, αφού εξαιρούνται «επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα» κ.ά.
- Περαιτέρω ενίσχυση των «ενώσεων προσώπων», που θα λύσει ακόμα περισσότερο τα χέρια της εργοδοσίας για να μειώσει κι άλλο μισθούς, μεροκάματα, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, αφού η σύμβαση που θα υπογράφουν θα υπερισχύει της κλαδικής.
- Νέες διευκολύνσεις στους εργοδότες να εξασφαλίζουν πιο φθηνούς εργάτες, με ελαστικές μορφές απασχόλησης. Η δήθεν αύξηση της υπερωριακής αμοιβής είναι η παγίδα για το χτύπημα του σταθερού ωραρίου και της μείωσης συνολικά του μεροκάματου.
- Νέοι περιορισμοί για την προσφυγή των εργαζομένων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) για τις ΣΣΕ, άλλη μια απαίτηση της μεγαλοεργοδοσίας που ικανοποιείται.
- Η «συνυπευθυνότητα» του εργαζόμενου για τη μη πληρωμή των ασφαλιστικών εισφορών από τον εργοδότη, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση των ενσήμων και την αθώωση του εργοδότη.
- Ορίζεται ο Υπουργός Εργασίας ως «ανώτατος άρχοντας», που μπορεί να παρεμβαίνει όποτε αυτός νομίζει στα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, για την εφαρμογή των παραπάνω διατάξεων.
- Το «ηλεκτρονικό μητρώο» των συνδικαλιστικών οργανώσεων και η «ηλεκτρονική ψηφοφορία» για τις γενικές συνελεύσεις και απεργίες. Πρόκειται για ένα γενικευμένο φακέλωμα, που έχει σκοπό να τρομοκρατήσει τους εργαζόμενους ώστε να μην αγωνίζονται, να μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
Τα μέτρα αυτά καταστολής στοχεύουν τους εργάτες και τα συνδικάτα που αγωνίζονται με επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες και τα συμφέροντά τους. Με τις «ηλεκτρονικές ψηφοφορίες» επιχειρούν να κόψουν τους δεσμούς των ίδιων των εργαζομένων με τα συνδικάτα, το αναφαίρετο δικαίωμά τους να ενημερώνονται και να συζητούν συλλογικά στη Γενική τους Συνέλευση, να συνδιαμορφώνουν τα αιτήματά τους και το σχέδιο δράσης τους, να οργανώνουν συλλογικά τις απεργιακές και τις άλλες κινητοποιήσεις τους.
Το δόγμα «νόμος και τάξη» της κυβέρνησης δείχνει ότι μας θέλει υποταγμένους, χωρίς φωνή, χωρίς να σκεφτόμαστε και να αγωνιζόμαστε για τη ζωή μας, το μέλλον των παιδιών μας, για να μπορεί ανενόχλητη να προωθήσει τα συμφέροντα των λίγων.
Ταυτόχρονα, επικυρώθηκε η συμμετοχή της χώρας στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, με την ανανέωση της συμφωνίας που είχε προετοιμάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, γεμίζοντας χώρα με αμερικανο-ΝΑΤΟϊκές βάσεις.
Σχετικά με την πορεία των Ελληνο-Αμερικάνικων σχέσεων έχει σημασία η τοποθέτηση του Πρέσβη Πάιατ σε συνέντευξη στην εφημερίδα «Καθημερινή», στις 22 Ιούλη 2019, ο οποίος υποστήριξε: “Τα καλά νέα είναι ότι είχαμε μια πολύ καλή και δυνατή Ελληνοαμερικάνικη σχέση κατά την περίοδο της κυβέρνησης Τσίπρα. Και νομίζω ότι πρέπει να πιστώσουμε στην προηγούμενη διοίκηση για την πρόοδο που είχαμε, για παράδειγμα, στη συνεργασία στους τομείς ασφάλειας και άμυνας. Τώρα έχουμε μια καθαρή δέσμευση από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και την ομάδα του για να προχωρήσουμε ακόμα πιο γρήγορα… Όπως γνωρίζετε πολύ καλά, ο ρυθμός της αμυντικής συνεργασίας μας είναι υψηλότερος από ότι ήταν για δεκαετίες.
Όλα τα αστικά κόμματα εκφράζουν την ίδια θέση.
Κάθε χρόνο ξοδεύεται το 2% του ΑΕΠ (περίπου 4 δις ευρώ) για εξοπλιστικές δαπάνες, ενώ την ίδια στιγμή τσακίζονται μισθοί, συντάξεις, δεν υπάρχουν σχολεία, νοσοκομεία και δομές υγείας-πρόνοιας, τρέμουμε μην πέσει καμιά ψιχάλα και χαθούν ξανά ζωές, γιατί δεν υπάρχουν αντιπλημμυρικά έργα, παρακαλάμε να μη γίνει δυνατός σεισμός και μας πλακώσουν τα συντρίμμια.
Η χώρα μας έχει μετατραπεί σε ένα τεράστιο αεροπλανοφόρο, με βάσεις παντού, στον Έβρο, στο Στεφανοβίκειο του Βόλου, τα drones στη Λάρισα, τη βάση της Σούδας που χρόνο με το χρόνο γιγαντώνεται, ενώ ο Άραξος ήδη έχει προετοιμαστεί για να τοποθετηθούν πυρηνικά.
Λένε: Η ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι πυλώνας σταθερότητας για τη χώρα και οι βάσεις αποτελούν εγγύηση για την ασφάλεια και την ειρήνη στην περιοχή. Είναι όμως έτσι; Το ΝΑΤΟ δεν είναι που βομβάρδισε τη Γιουγκοσλαβία; Ελλάδα και Τουρκία σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ δεν ήταν όταν έγινε η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Κύπρο που προκάλεσε το διαμελισμό της χώρας; Το ΝΑΤΟ είναι αυτό που δεν αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο και την προκλητικότητα της συμμάχου χώρας Τουρκίας, που παραβιάζει συνεχώς σύνορα και γκριζάρει την ΑΟΖ άλλων χωρών, απαντά «βρείτε τα μεταξύ σας».
Όταν η καπιταλιστική οικονομία αντιμετωπίζει δυσκολίες στην ανάκαμψη, μεγαλώνει ο ανταγωνισμός μεταξύ των μονοπωλίων των διαφόρων κρατών και ενώ τα βρίσκουν στο πώς θα τσακίσουν την εργατική τάξη, τρώγονται μέχρις εσχάτων για το μοίρασμα των αγορών, για το ποιος θα βγει περισσότερο κερδισμένος από την κρίση. Δεν διστάζουν να επιχειρήσουν οποιοδήποτε έγκλημα αρκεί αυτό να βελτιώνει τη θέση τους στον ανταγωνισμό. Το ΝΑΤΟ που σφάζει λαούς για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών ούτε τη σταθερότητα ούτε την ασφάλεια μπορεί να φέρει στη χώρα και τη γύρω περιοχή ούτε το προσφυγικό μπορεί να λύσει, αφού ο πόλεμος και η δυστυχία που σπέρνει είναι οι αιτίες που γεννούν την προσφυγιά.
Σε περίπτωση πολέμου, ενώ δουλεύουμε μαζί στο γιαπί εργάτες από διάφορες χώρες, θα μας βάλουν τα αφεντικά να σκοτωθούμε μεταξύ μας, πάλι για να κονομάνε αυτοί. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους. Οι εργάτες, ανεξάρτητα από εθνικότητα, φυλή, θρησκεία, έχουμε τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες ανάγκες και τον ίδιο εχθρό, αυτόν που μας κλέβει τον ιδρώτα μας σε περίοδο «ειρήνης» και αυτόν που θέλει το αίμα μας σε περίοδο «πολέμου».
Οι εργάτες και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της χώρας μας, αλλά και κάθε χώρας, δεν έχουν κανένα συμφέρον να πολεμήσουν για λογαριασμό όσων τους ξεζουμίζουν, δηλαδή για τους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, τους μεγαλέμπορους. Όπως στην ειρήνη έτσι και στον πόλεμο, πρέπει να βάλουν στο επίκεντρο του αγώνα τους τις δικές τους σύγχρονες-λαϊκές ανάγκες και στο στόχαστρό τους τον πραγματικό αντίπαλο, αυτόν που μας σκοτώνει καθημερινά. Παλεύουμε ενάντια στον πόλεμο, αλλά και ενάντια στο εκμεταλλευτικό αυτό σύστημα. Μόνο αυτός ο αγώνας μπορεί να μας λυτρώσει από τα βάσανα που τραβάμε καθημερινά και από τους πολέμους συνολικά και θα μας δώσει τη δυνατότητα ικανοποίησης των αναγκών μας. Αυτός ο αγώνας αξίζει κάθε θυσία κι αυτόν ακριβώς τρέμουν οι εκμεταλλευτές όλου του κόσμου.
Αυτοί είναι οι σχεδιασμοί του κεφαλαίου για την ανάκαμψη της οικονομίας και αυτό προβάλλει και η ΝΔ. Ζητά την ενεργή συμπόρευση και στήριξη από μέρους των εργαζομένων, λέγοντας πως είναι αυτονόητη η πολιτική της, αφού την ίδια ακριβώς ακολουθούν και τα κράτη-μέλη της ΕΕ, αλλά και άλλες χώρες. Προσπαθεί, δηλαδή, να πείσει, αξιοποιώντας και ένα κλίμα αναμονής και αυταπατών που υπάρχει σε μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων από τη σχετική ανάκαμψη που όντως υπάρχει, ότι μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη για όλους μέσα σ’ αυτό το άδικο σύστημα.
Συνάδελφοι,
Είναι φανερό ότι η επόμενη μέρα, η «κανονικότητα», δεν είναι καν μία από τα ίδια, θα είναι ακόμα χειρότερη. Και θα είναι χειρότερη, γιατί η ανάπτυξη για όλους που υπόσχονται, είναι ανάπτυξη για τα σεντούκια των μεγαλοεργοδοτών και των κατασκευαστικών ομίλων, ενώ για τη λαϊκή οικογένεια τα προβλήματα συσσωρεύονται και διογκώνονται.
Πάρτε για παράδειγμα το Ελληνικό, που ετοιμάζεται να ξεκινήσει. Ένα έργο 8 δις. περίπου, σε βάθος 25ετίας, που στην μεγαλύτερη ανάπτυξη του θα δουλεύουν περίπου 3.000 συνάδελφοι. Με τι όρους; Τι εργασιακές σχέσεις; Με τι μεροκάματα και ωράρια; Χωρίς ΣΣΕ.
Και μιλάμε για ένα έργο που οι τουριστικές εγκαταστάσεις, τα πεντάστερα ξενοδοχεία, το καζίνο θα αποφέρουν πολλά δισεκατομμύρια για τους επιχειρηματικούς ομίλους, ενώ από τα 6 χλμ. παραλίας που υπάρχουν στο συγκεκριμένο κομμάτι, μόνο το 1 χλμ. Θα είναι ελεύθερο για τη λαϊκή οικογένεια. Και εκεί ακόμα η πρόσβαση μειώνεται αν σκεφτεί κανείς τι χρειάζεται να πληρώσει για έναν καφέ ή για φαγητό μια οικογένεια.
Γιατί ένα κομμάτι γης που ανήκε στο δημόσιο ξεπουλήθηκε ουσιαστικά στο κεφάλαιο, ενώ στον ίδιο χώρο θα μπορούσε να φτιαχτεί νοσοκομείο (που στην ευρύτερη περιοχή των νοτίων προαστίων το μοναδικό δημόσιο είναι το Ασκληπιείο της Βούλας), να φτιαχτούν σχολεία, αθλητικές και πολιτιστικές υποδομές, ένα τεράστιο μητροπολιτικό πάρκο που θα δώσει νέα πνοή στην Αττική και κύρια στη λαϊκή οικογένεια, με ανοιχτές και ελεύθερες παραλίες για όλους. Πολύ απλά γιατί αυτά τα έργα δίνουν μεν δουλειά σε εργάτες, σε οικοδόμους και άλλες ειδικότητες, αλλά δεν αποφέρουν κέρδη στο κεφάλαιο.
Από εδώ προκύπτει κι η ανάγκη αποφασιστικά να προτάξουμε ότι αντίδοτο σε αυτή την κατάσταση είναι η οργάνωσή μας, η μαζικοποίηση του Συνδικάτου μας, η μόνιμη, σταθερή παρέμβαση στους χώρους δουλειάς, η διεκδίκηση και η σύγκρουση με την τακτική της εργοδοσίας και των πολιτικών της εκπροσώπων, βάζοντας ως προτεραιότητα την ανάπτυξη προς όφελός μας και τις προϋποθέσεις για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.
Άρα, η ευθύνη μας δε βρίσκεται μόνο στην αποδόμηση της προπαγάνδας του κεφαλαίου και των κομμάτων που το στηρίζουν, μαζί με την ξεπουλημένη ηγεσία της ΓΣΕΕ, αλλά και τι προτάσσουμε εμείς.
Το τελευταίο διάστημα και παρά τη γενικότερη οπισθοχώρηση του κινήματος, σαν κλάδος έχουμε καταφέρει νίκες. Υπάρχει μια επανασυσπείρωση εργατών στο Συνδικάτο, νέες εγγραφές. Καταφέραμε να ασκήσουμε πίεση στους κατασκευαστές, να τους ζορίσουμε για υπογραφή κλαδικής ΣΣΕ. Είχαμε σταθερή παρουσία, κυρίως στα μεγάλα εργοτάξια, αλλά και σε μικρότερους χώρους δουλειάς. Πραγματοποιήθηκαν δεκάδες Γ.Σ. με στάσεις εργασίας, με μαζική συμμετοχή, ενώ στις απεργίες τα γιαπιά παρέμειναν κλειστά σχεδόν στο σύνολό τους.
Η κατάσταση στον κλάδο έχει διαφοροποιηθεί σε σχέση με πριν 2 χρόνια, αλλά και από πέρυσι. Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη το έργο του Φαληρικού όρμου, όπου έχουμε και υπογεγραμμένη Σύμβαση, το ΜΕΤΡΟ που είναι στο τελικό στάδιο και στο οποίο το καλοκαίρι το σωματείο εκεί υπόγραψε νέα Σύμβαση με αυξήσεις σε μισθούς και μεροκάματα, δεκάδες μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες που ανακαινίζονται, ενώ ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια σε κάθε γειτονιά μικρότερα γιαπιά.
Φαίνεται από την παρέμβαση του Συνδικάτου και των Παραρτημάτων σε όλη την Αττική πως οι διαθέσεις των εργαζομένων έχουν αλλάξει, γίνεται εύκολα κατανοητό πως υπάρχει άνοδος της οικοδομικής δραστηριότητας, αφού δουλεύουμε οι περισσότεροι καθημερινά (παίρνοντας υπ’ όψιν ότι ο κλάδος έχει συρρικνωθεί την τελευταία δεκαετία). Παρ’ όλα αυτά τα μεροκάματα παραμένουν χαμηλά και οι εργασιακές σχέσεις χειροτερεύουν.
Είναι ζητούμενο το πώς θα αξιοποιήσουμε με μεγαλύτερη επάρκεια τα όπλα που έχουμε. Το πώς θα δυναμώσει ο αγώνας. Να ενισχυθεί η δράση μας με νέες δυνάμεις, να ανέβει ποιοτικά και ποσοτικά η παρέμβασή μας να μετρήσουμε βήματα στο καθήκον της ανασύνταξης του εργατικού κινήματος. Να γίνεται κατανοητό όλο και από περισσότερους οικοδόμους, κυρίως νέους ηλικιακά, ότι δυνατός εργάτης είναι ο οργανωμένος εργάτης στο Συνδικάτο. Θα γίνεται αντιληπτό ότι ο δρόμος του αγώνα είναι η μοναδική επιλογή για την τάξη μας και ότι μόνο έτσι δε θα είναι έρμαιο στις ορέξεις της εργοδοσίας, γιατί θα έχει στο πλάι του και τους υπόλοιπους συναδέλφους και ένα ισχυρό Συνδικάτο.
Κύριο μέλημά μας πρέπει να είναι η οργάνωση στους χώρους δουλειάς, το στήσιμο σωματειακών επιτροπών, με εμπιστοσύνη στους συναδέλφους να αναδεικνύουν οι ίδιοι τους εργάτες που θέλουν να τους εκπροσωπούν. Βασική μας επιδίωξη επίσης είναι να πολλαπλασιαστούν οι ζωντανές διαδικασίες στους τόπους δουλειάς, με συγκεντρώσεις, περιοδείες και συνελεύσεις, όπου θα συζητάμε από κοινού την οργάνωση του αγώνα. Ως ένα βαθμό, το τελευταίο διάστημα το έχουμε καταφέρει πολύ καλύτερα.
Οι πρόσφατες απεργιακές κινητοποιήσεις απέδειξαν ότι υπάρχουν οι δυνατότητες για να ανοίξει ακόμα περισσότερο ο καυγάς ενάντια στον αυταρχισμό κυβέρνησης και εργοδοσίας. Ενάντια και στη συνδικαλιστική μαφία της ΓΣΕΕ που για ακόμη μια φορά προσπάθησε να υπονομεύσει την απεργία στις 24 Σεπτέμβρη, παίζοντας ξανά το παιχνίδι της κολοκυθιάς με την ημερομηνία και εκβιάζοντας ακόμα και προέδρους Εργατικών Κέντρων που ελέγχουν να πάρουν απόφαση για μία ημέρα μετά, θέλοντας να διασπάσει, να μπερδέψει τους εργαζόμενους, παρά το ότι το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας, αυτό της Αθήνας είχε ομόφωνα αποφασίσει για τις 24 του μήνα, μαζί με δεκάδες άλλα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες, σωματεία, ακόμα και η ΑΔΕΔΥ. Τελικά, βλέποντας πως δεν τους έβγαινε πήραν απόφαση για τις 2 Οκτώβρη, όχι επειδή το ήθελαν, αλλά επειδή πιέστηκαν από τα ταξικά σωματεία και τις Ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ που είχαν ήδη αποφασίσει να κλιμακώσουν τη μάχη.
Είναι πλέον ολοφάνερη η συμβιβασμένη και υπονομευτική τακτική του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να βάλουν εμπόδια στους αγώνες μας, στο να εκφραστεί ένα πιο δυνατό, μαζικό κίνημα αντίστασης απέναντι στην εργοδοσία και την κυβέρνηση. Είναι σε άμεση επικοινωνία με τον ΣΕΒ και την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και βγάζουν αντικομμουνιστική χολή, ενώ ταυτόχρονα μετέτρεψαν τα γραφεία της ΓΣΕΕ σε προεκλογικό κέντρο της ΝΔ. Γι’ αυτό και δεν ντρέπονται να ξεστομίζουν πως η απεργία έφαγε τα ψωμιά της. Γι’ αυτό και δήλωσαν μέσω του Παναγόπουλου το Σεπτέμβρη: “ας περιμένουμε να δούμε και την νέα κυβέρνηση και να μη βιαστούμε να κρίνουμε”. Η νέα κυβέρνηση είναι παλιά και δοκιμασμένη!
Φτάσανε στο σημείο να πάνε στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη για να πάρουν διαβεβαιώσεις ότι θα κάνουν ένα συνέδριο με νόθους και εργοδότες, με τη συνδρομή των ΜΑΤ και σε αντάλλαγμα για τις καλοπληρωμένες καρέκλες τους. Θα κάνουν τα πάντα για να τηρηθεί σιγή ασυρμάτου στους χώρους δουλειάς. Θέλουν τους εργάτες υποταγμένους στη γραμμή του κεφαλαίου.
Δε θα τους περάσει. Εμείς θέλουμε τους εργάτες πρωταγωνιστές, να παίρνουν οι ίδιοι τις αποφάσεις τους, συλλογικά, μέσα από ζωντανή κουβέντα, με Γ.Σ. παντού, να χαράσσουν τον προσανατολισμό του αγώνα με επίκεντρο τις δικές τους ανάγκες. Όσο πιο γρήγορα απαλλαγούμε από αυτό το βαρίδι των εργατοπατέρων, τόσο πιο γρήγορα θα ανέβει και η αποτελεσματικότητα των αγώνων. Αυτό πρέπει να φτάσει παντού, σε κάθε χώρο δουλειάς, να γίνει κατανοητό πως δεν είναι μια μάχη για τις καρέκλες, αλλά μια μάχη για την αναγκαία ανασύνταξη του κινήματος που προϋποθέτει την απόσπαση δυνάμεων από τη γραμμή του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας.
Να έχουμε καθαρό ότι αυτή τη μάχη θα την πάμε μέχρι τέλους, ότι δηλαδή στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ δεν πρόκειται να πάρουν μέρος αυτοί που με στοιχεία έχουμε αναδείξει και καταγγείλει πως είναι νόθοι και εργοδότες. Και αυτή τη μάχη πρέπει να τη δώσουμε με περισσότερες δυνάμεις, με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Καλούμε κάθε εργαζόμενο να βγάλει τα συμπεράσματά του και να πάρει τις αποφάσεις του που θα συμβάλλουν συνολικά στην πορεία των αγώνων που έχουμε μπροστά μας.
Έχει ήδη ανοίξει η κουβέντα από στελέχη της κυβέρνησης για το «νέο» ασφαλιστικό, το «ασφαλιστικό του μέλλοντος», αξιοποιώντας και τις συνέπειες του νόμου Κατρούγκαλου του ΣΥΡΙΖ και αποφάσεις των δικαστηρίων, όπως η τελευταία του ΣΤΕ. Δεν ακυρώνεται ό,τι έχει ψηφιστεί έως τώρα, αντίθετα κατοχυρώνεται το Ασφαλιστικό των 3 πυλώνων, η μετατροπή δηλαδή της κοινωνικής ασφάλισης σε ατομική υπόθεση. Στην ουσία ενισχύεται η ιδιωτική ασφάλιση, χτυπιέται η επικουρική και οι συντάξεις συνολικότερα, με τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών που θα έχει ως αποτέλεσμα και τη μείωση παροχών των ταμείων σε υγεία, πρόνοια και επίδομα ανεργίας.
Έχοντας ως αιχμή στον κλάδο το ζήτημα των ΣΣΕ, το Ασφαλιστικό και τα «υπέρ αγνώστων» ένσημα, θα συνεχίσουμε την ενημέρωση και διεκδίκηση, αξιοποιώντας κάθε μορφή που διευκολύνει την επαφή, κινητοποίηση, τη βαθύτερη κατανόηση των ζητημάτων και των καθηκόντων που απαιτούνται για να ανέβει η αποτελεσματικότητα του αγώνα.
Παίρνοντας υπόψη τα παραπάνω, αλλά και τις γενικότερες εξελίξεις, να προετοιμαστούμε για κήρυξη κλαδικής απεργίας, να συνεχίσουμε τον αγώνα για εργοταξιακές Συμβάσεις σε μεγάλους χώρους δουλειάς, να προετοιμάσουμε την παρέμβασή μας στο έργο του Ελληνικού. Όλα αυτά να τα δούμε με άλλα σωματεία του κλάδου και εργαζόμενους, όπως ηλεκτρολόγους, ξυλουργούς, μισθωτούς μηχανικούς, να δυναμώσουμε την ταξική μας οργάνωση και ενότητα, ενάντια στον κοινό αντίπαλο, τους ομίλους και την εργοδοσία.
Συνεχίζουμε στην ίδια γραμμή και πατώντας πάνω σε όσα θετικά αποτελέσματα είχαμε το τελευταίο διάστημα, χωρίς να παρακάμπτουμε κενά και αδυναμίες που υπάρχουν και πρέπει να ξεπεραστούν, επιδιώκουμε την ανάπτυξη αγώνων σε όλα τα μεγάλα εργοτάξια, σε όλες τις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες. Για να μετρήσουμε όμως νίκες χρειάζεται να πρέπει να καταβληθεί μεγαλύτερη προσπάθεια, να δυναμώσει η ανησυχία και η ευθύνη για το πώς καλύτερα θα παρεμβαίνουμε στους χώρους δουλειάς, πώς θα εξασφαλίζουμε η παρέμβαση να είναι έγκαιρη, πριν την όξυνση ενός προβλήματος. Πώς θα δουλεύουμε μεθοδικά για τη συσπείρωση στο Συνδικάτο, σταθερά, όχι μόνο μπροστά σε καθορισμένους σταθμούς, ώστε περισσότεροι συνάδελφοι να συμμετέχουν ενεργά.
Να ρίξουμε βάρος στις σχολές μαθητείας-κατάρτισης που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Αττική με συνεχείς εξορμήσεις, περιοδείες και να δούμε πρωτοβουλίες που μπορούν να παρθούν.
Ιδιαίτερη και πιο ολοκληρωμένη προετοιμασία απαιτείται για την παρέμβασή μας στις δομές που φιλοξενούνται πρόσφυγες, καθώς και στους εργαζόμενους που δουλεύουν εκεί. Δεν πρέπει να ξεφύγει της προσοχής μας ότι ένα κομμάτι των προσφύγων τελικά θα παραμείνει εδώ, εγκλωβισμένο και θα αναζητήσει δουλειά σε όλους τους κλάδους και τον κλάδο των κατασκευών.
Έχοντας αυτούς τους στόχους μπροστά μας, παίρνουμε όλα τα μέτρα για το δυνάμωμα του Συνδικάτου μας, δυναμώνουμε τον αγώνα για την υπεράσπιση της ζωής μας, των δικαιωμάτων μας, για το παρόν και το μέλλον που έχουμε ανάγκη.
